امتیازدهی اعتباری یک تحلیل آماری است که وام دهندگان و موسسات مالی برای دسترسی به اعتبار یک فرد انجام می دهند. وام دهندگان برای تصمیم گیری در مورد تمدید یا رد اعتبار به امتیازات اعتباری مراجعه می کنند. امتیاز اعتباری برای یک فرد عددی بین 300 تا 850 است که 850 بالاترین رتبه اعتباری ممکن است. امتیاز اعتباری بر تراکنشهای مالی مانند کارتهای اعتباری، وام مسکن، وامهای خودرو و وامهای شخصی تأثیر میگذارد.
امتیاز اعتباری تحت تأثیر پنج عامل است: سابقه پرداخت، انواع اعتبار تا کنون، اعتبار جدید، بدهی فعلی و مدت اعتبار نگهداری شده. وام دهنده باید توجه ویژه ای به تاریخچه بدهی و پرداخت فعلی داشته باشد.
وام دهندگان از امتیازدهی اعتبار سنجی بانکی در قیمت گذاری مبتنی بر ریسک استفاده می کنند، که در آن شرایط وام ارائه شده به وام دهندگان، از جمله نرخ بهره، بر اساس احتمال بازپرداخت است. به طور کلی، هر چه امتیاز اعتباری یک فرد بالاتر باشد، نرخ بهره ای که موسسه مالی به مشتری ارائه می دهد بهتر است.
امتیازدهی اعتباری در مقابل رتبهبندی اعتباری
بین مفاهیم مشابه، رتبه بندی اعتباری و امتیازدهی اعتباری نباید سردرگمی وجود داشته باشد. رتبهبندی اعتباری برای شرکتها، دولتها، زیرمجموعهها و اوراق بهادار آن نهادها و نیز اوراق بهاداری که توسط داراییها پشتیبانی میشوند معتبر است.
مدلهای امتیازدهی اعتباری تصویری از رابطه اعتباری شما را منعکس میکنند و امتیازات میتوانند بین سه دفتر اعتباری اصلی متفاوت باشند (اگرچه نه به شدت). رتبه اعتباری هم نرخ بهره وام را مشخص می کند و هم اینکه آیا اعتبار یا بدهی برای وام گیرنده پذیرفته می شود.