استعلام سخت نوعی درخواست اطلاعات اعتباری است که شامل گزارش اعتباری کامل شما می شود و امتیازات را از امتیاز اعتباری شما کسر می کند. این نوع درخواست ها توسط وام دهندگان و طلبکاران در تصمیم گیری برای اعطای اعتبار یا وام استفاده می شود و معمولاً باعث کاهش کوتاه مدت امتیاز اعتباری شما می شود.
درک یک تحقیق سخت
یک استعلام سخت، سابقه اعتباری کامل و امتیاز اعتباری شما را از یک دفتر اعتباری درخواست می کند. وام دهنده یا بستانکاری که درخواست را ارائه می کند، این گزینه را دارد که سبک دفتر و گزارش اعتباری را انتخاب کند که به بهترین وجه با نیازهایش مطابقت دارد. اکثر وام دهندگان به یک یا چند مورد از سه دفتر اعتباری برتر متکی هستند: Experian، TransUnion و Equifax. برخی ممکن است از دفاتر دیگری استفاده کنند که می توانند تجزیه و تحلیل عمیق تر یا امتیازدهی اعتباری را بر اساس روش های جایگزین ارائه دهند.
هر نوع استعلام اعتباری در گزارش اعتباری شما گزارش می شود که باعث کاهش کمی امتیاز اعتباری می شود. سوالات سخت به مدت دو سال روی امتیاز اعتباری شما باقی می مانند. اگر در مدت زمان کوتاهی پرس و جوهای سخت زیادی داشته باشید، کاهش چشمگیرتری در امتیاز اعتباری خود خواهید دید و ریسک بالاتری برای وام دهندگان در نظر گرفته می شود.
استعلام نرم
نوع دیگری از استعلام اعتبار وجود دارد که می توان درخواست کرد: استعلام نرم. از رویه‌های کمی متفاوت پیروی می‌کند و اطلاعات کمتری نسبت به یک پرس‌وجو دارد. درخواست های نرم در گزارش اعتباری شما گزارش نمی شود و تاثیری بر امتیاز اعتباری شما ندارد. نمونه‌هایی از درخواست‌های نرم شامل گزارش‌های اعتباری رایگانی است که خودتان درخواست می‌کنید، تأییدیه‌های پیش‌صلاحیت از وام دهندگان، درخواست‌های اطلاعات وام از خدمات بازاریابی اعتباری، و بیشتر بررسی‌های پیشینه انجام‌شده توسط مالکان و کارفرمایان.
ملاحظات خاص
برخی از اعتباردهندگان تاکید بیشتری بر امتیازات اعتباری نسبت به سایرین دارند، به طوری که نسبت های واجد شرایط نیز به عنوان جزئی در پذیره نویسی اعتبار عمل می کنند. به طور کلی، گزارش اعتباری شما تنها نیمی از اطلاعات مورد نیاز برای تأیید پذیره نویسی است. بستانکاران همچنین نسبت بدهی به درآمد شما را تجزیه و تحلیل می کنند، که نسبت واجد شرایط اولیه برای اکثر وام ها است.
اعتبار دهندگان فناوری و فرآیندهای پذیره نویسی را سفارشی کرده اند که تاییدیه وام را بر اساس گزارش های اعتباری و نسبت های واجد شرایط ایجاد می کند. وام های شخصی و کارت های اعتباری معمولاً دارای حداقل امتیاز اعتباری نیستند، اگرچه وام دهندگان وام مسکن معمولاً حداقل ها را تعیین می کنند.
در مورد نسبت های واجد شرایط، اکثر طلبکاران از آنچه به عنوان "قانون 28/36" شناخته می شود، پیروی می کنند. به عنوان مثال، برای وام های استاندارد، یک طلبکار معمولاً به نسبت بدهی به درآمد 36٪ یا کمتر نیاز دارد - خانواده شما 36٪ یا کمتر از درآمد ناخالص ماهانه شما را برای بازپرداخت بدهی خرج می کند. برای وام های رهنی، طلبکاران نسبت هزینه مسکن شما را نیز تجزیه و تحلیل می کنند، که معمولاً برای تأیید وام باید حدود 28٪ یا کمتر باشد.
منبع